De Appel op de Vensterbank Op een zonnige herfstdag lag er een glanzende, rode appel op de vensterbank van een oud huis aan de rand van het bos. De appel was perfect rond, met een huid zo glanzend dat hij het zonlicht leek te vangen. Hij lag daar al sinds de ochtend, neergelegd door oma Els, die hem net had geplukt uit haar boomgaard. Maar deze appel was bijzonder. Niet omdat hij groot was, of extra sappig — hoewel hij dat ook was — maar omdat hij kon denken. Hij wist dat hij anders was. Terwijl hij daar lag en de wereld bekeek door het raampje, droomde hij. "Wat zou er zijn buiten dit huis?" vroeg de appel zich af. Hij had gehoord hoe oma Els met haar kleinkinderen praatte over verre reizen, bergen, zeeën, steden vol licht. De appel wilde meer zijn dan een snack. Hij wilde de wereld zien. Die avond, toen de wind aantrok en de bladeren buiten begonnen te dansen, gebeurde het. Een flinke windstoot blies het raam open en de appel rolde, plok plok plok, van de vensterbank, over het houten aanrecht, en pats! Op de grond. De deur stond op een kier. En voor hij het wist, rolde hij naar buiten. De appel rolde langs het pad, door het gras, over een molshoop, en verder het bos in. Hij ontmoette een eekhoorn die hem nieuwsgierig bekeek, een uil die hem nipt niet opat, en een vos die hem een heel eind meesleepte voordat hij besefte dat appels niet zo voedzaam waren als kippen. Dagen gingen voorbij. De appel had het koud, werd een beetje beurs, maar hij klaagde niet. Want hij zag dingen. De sterren boven het open veld. Mist die als een deken over de aarde lag. En op een ochtend kwam hij tot stilstand aan de rand van een beek. Daar werd hij gevonden door een jongetje dat net met zijn klas een boswandeling maakte. "Hé! Een appel! Zo ver van de boom?" Het jongetje glimlachte en legde de appel voorzichtig in zijn rugzak. Niet om op te eten — nee, deze appel was speciaal. Hij plantte hem in de schooltuin. En na een paar maanden, begon er iets te groeien. Jaren later stond er op de speelplaats een grote boom. Met prachtige, rode appels. En als je goed luisterde, fluisterde de wind soms door de bladeren: "De wereld is groter dan je denkt, zelfs voor een appel." klik hier om naar de volgende pagina te gaan.